بررسی و مقایسهء سطح اضطراب و عزت نفس در بیماران مضطرب و افراد بهنجار

هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسهء سطح عزت نفس و اضطراب در دو گروه بیماران مضطرب و افراد عادی می باشد. براساس نظر راجرز افراد مضطرب در نتیجهء تفاوت و فاصلهء زیاد بین خودآرمانی و خودواقعی، دچار اضطراب می گردند. همچنین در نظریه بک افراد مضطراب و افسرده از سبک اسنادی خاصی استفاده می کنند که در آن واقعیات و پدیده های عینی را به صورت تحریف شده و انتخابی تفسیر و پردازش می نمایند. پژوهش حاضر به منظور یافتن ارتباط بین عزت نفس و اضطراب و مقایسهء افراد مضطراب و بهنجار با استفاده از مدل پژوهشی علی مقایسه ای یا پس رویدادی، سعی دارد ضمن نشان دادن تاثیر اضطراب بر عزت نفس ، دو گروه بیماران مضطراب و افراد عادی را با همدیگر مورد مقایسه قرار دهد. ابتدا تعداد 50 بیمار مبتلا به یکی از اختلالات اضطرابی به گونه تصادفی از جامعه آماری مراجعین به مراکز درمانی روانشناختی شهر مشهد انتخاب گردیدند. از این تعداد 28 نفر زن و 22 نفر مرد می باشند. سن آزمودنیها بین 17 تا 43 سال می باشد. سپس آزمودنی ها بوسیلهء تست عزت نفس کوپراسمیت و سیاهه حالت - صفت اضطراب اشپیل برگر آزمون شدند. نمونه دوم شامل 50 نفر از افراد بهنجار می باشد که از نظر سن، جنس و میزان تحصیلات دقیقا با نمونه گروه بیماران مضطرب همتاسازی شدند. پس از تعیین نمرات عزت نفس و اضطراب ، نتایج دو گروه با روش تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه و روش مقابله میانگین ها (روش شفیه) مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت تا ضمن پاسخگویی به سئوالات پژوهش ، فرضیه های پنجگانه تدوین شده، مورد آزمون قرار گیرند. نتایج پژوهش سه فرضیه اول را تائید و دو فرضیه دیگر را رد کرد: براساس این نتایج، فرضیه اول پژوهش نشان داد که "بین میانگین عزت نفس بیماران مضطرب (در کل) و افراد بهنجار (در کل) تفاوت معنی داری وجود دارد" و این فرضیه مورد تائید قرار گرفت . آزمون فرضیه دوم نیز این فرضیه را که "میانگین عزت نفس بیماران مضطرب مرد بطور معناداری پایین تر از میانگین عزت نفس مردان بهنجار می باشد"، مورد تائید قرار داد. آزمون فرضیه سوم پژوهش نشان داد که "میانگین عزت نفس زنان بهنجار بطور معناداری بیشتر از میانگین عزت نفس زنان مضطرب می باشد"، این فرضیه نیز تائید شد. آزمون فرض با روش آنالیز واریانس یکسویه و روش مقابله میانگین ها برای فرضیه چهارم نشان داد که بین میانگین های عزت نفس دو گروه بیماران مضطرب دارای "حالت اضطراب بالا" و بیماران مضطرب دارای "حالت اضطراب پایین"، تفاوت معناداری وجود دارد و "روش شفیه" نشان داد که این تفاوت مربوط به میانگین اضطراب گروه "متوسط بالا" و گروه "شدید" است . بنابراین فرضیه چهارم پژوهش رد شد. و نهایتا آزمون فرضیه پنجم با روش آنالیز واریانس نیز نشان داد که "بین میانگین عزت نفس دو گروه بیماران مضطرب زن و بیماران مضطرب مرد تفاوت معناداری وجود ندارد" بنابراین فرضیه پنجم پژوهش نیز رد شد.